BELDURRA BIDELAGUN
“Ez izan beldurtia, koldarra”, “indartsua izan behar da”, “ez da ezer gertatuko, ez izan paranoikoa” eta antzeko esaldiak entzun eta esan ditugu. Hala ere, beldurra arriskuaren adierazle izan daiteke, eta gu babesteko neurriak hartzera bultza gaitzake, hala nola argia iluntasunean piztea, estropezu egiteko beldurrez. Beste batzuetan, geldiarazi, blokeatu eta baldintzatu egiten gaitu, eta ezin ditugu funtsean nahi ditugun edo mesede egingo liguketen erabakiak hartu (aurrera egin nahi dut, baina edozein aukera saboteatzen dut). Gainera, iraganeko esperientziek egungo egoera gehiegi hautematea eragin dezakete (istripu baten ondoren, gidatu nahi ez izatea).
Beldurra zerbait komunikatzen saiatzen den seinale bat da, eta erreprimitzen saiatzen bagara, areagotu egiten da. Helburua ez da beldurra ezabatzea, beldurrik gabe onartu eta besarkatzea baizik.
Askotan, ez dugu tresna praktikorik gure bakea eta kontzientzia lantzeko. Hau da lan egin dezakedan zerbait. Gerta litekeenaz kezkatzeko joera dugu, orainari arreta jartzeari utzita. Nire helburua arreta hemen eta orain lantzea da, erreala denari begira, eta ez nire buruak sortzen duen narratibari begira. Adimenak pentsamendu-fluxu konstante bat sortzen du, gure kontrolik gabe sortuak. Nahiz eta ezin dugun aukeratu zer pentsamendu sortzen diren, erabaki dezakegu nola erantzun eta zer egin pentsamenduekin.
Gure pentsamenduekin identifikatzea da gure sufrimenduaren sustraia. Beldurrean, segurtasunik ezan, lotsan, antsietatean edo kezkan murgiltzea gure baketik, lasaitasunetik, konfiantzatik edo segurtasunetik irten izanaren adierazle da, gure buruan sartu diren pentsamendu horien historia sinetsi dugulako. Horregatik, pentsamendu horietatik aldentzea eta gure esentziatik ekitea esperimentatzera animatzen dut.
Galdetu zeure buruari: Zer behar duzu? Nor zinateke eta nola jokatuko zenuke egoera horretan, pentsamendu hori agertuko ez balitz? Konekta zaitezke ezaugarri horrekin zure barruan? Zer ekintzak edo eskaerak lagunduko lizuke, bai zuregana, bai besteengana?
Aldi berean, badira beste batzuei dagozkien alderdiak, eta bizitzari berari dagozkionak, misterio bat dena. Etorkizuna ezin da kontrolatu; inork ez daki zer gertatuko den. Batzuetan, etorkizunaz gehiegi kezkatzen garenean, ez dugu oraina zaintzen. Gizakiok askotan saiatzen gara jainkotasunaren lekua hartzen, baina bizitzak beti gaindituko du gure ulermena. Agian gure ahultasuna eta apaltasuna onartzean datza, horrela bizitzaren misterioa ohoratuz. Animatzen al zara bizitzak ezinbestean aurkeztuko digun ezezagunaren jakin-minera irekitzera?
